در لغت نامه دهخدا در خصوص طنبار، طنبور و طنبوره و .... چنين آمده است:
طنبارمعرب طنبور سازي است معروف. طنبور يكي از آلات ذوات الاوتار است.
قسمتي از آنرا شش تا گويند كه شش تار دارد و قسمتي ديگر را سه تا كه سه تار دارد. در قديم دووتر بر آن بوده و امروز تا شش متر بر آن كنند . ساز ديگري در ايران بنام طنبور ياتنبور سابقه قديم دارد، اين ساز دو سيم داشته و مضرابي بوده كه با انگشتان دست راستنواخته مي شود، و هم اكنون در كردستان معمول است. شكل طنبور همه جا در نقاشي هايقديم بخصوص در مينياتورها ديده مي شود و كاسه آن از چوب است و دهانه آن هم پوستندارد، مثل سه تار ولي كاسه اش بزرگتر است به شكل يك نصفه خربزه .
تنبور دارايشكمي گلابي و دسته اي دراز است كه بر روي آن از 10 تا 15 پرده بسته مي شود. رويهجلويي شكم چوبي است. دسته اين ساز مانند سه تار، بر سر ساز متصل است و سر در حقيقت،ادامه دسته است كه بر روي سطوح جلويي و جانبي آن، هر يك دو گوشي كار گذارده شده كهسيم ها به دور آنها پيچيده مي شوند. سيمهاي تنبور 4 عدد و معمولاً به فاصله هايمختلف كوك مي شده است. اين ساز معمولاً بدون مضراب و با انگشت نواخته مي شود.
چنانكه در تاريخ موسيقي ايراني نوشته شده در قديم سازي به نام تنبور وجود داشتهو از آن انواع مختلفي ذكر كرده اند. مثلاً گفته شده كه فارابي تئوري دان مشهورموسيقي ايران، تنبور بغدادي و تنبور خراسان را دستان بندي كرده است. اين ساز ازدسته سازهاي شهري است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: